|
Ik liep richting de brievenbus,
Dat is op zich geen grote klus,
In een fractie van een seconde,
Lag ik languit ten gronde.
Als een oude vrouw leek het dat ik daar lag,
Even leek het een blikseminslag.
Dan ga je bij jezelf om raad,
Hoe je dan zo gauw mogelijk weer opstaat.
Een kennismaking met de stoep,
Is een moment voor een nood roep.
Je kunt zo gauw iets krijgen,
Om over de spierpijn nog maar te zwijgen.
Want dat is hetgeen je mag ervaren.
Huidige waardering: 6 uit 1 stemmen.
Vertel vrienden en vriendinnen over dit gedicht:
   
Volgende gedicht: Het gaat niet goed zoals het loopt
Vorige gedicht: Lieve Ine | 
